Geluk is een keuze. Durf jij te kiezen? Durf jij jezelf te horen? Durf jij je eigen behoeften te vervullen en erna te luisteren? Durf jij uit te stappen?
Ooit waren we het afhankelijke en behoeftige kind. Zodra onze behoefte niet werd vervuld en we niet gezien of gehoord werden gingen we onze gevoelens verdringen om de realiteit niet onder ogen te zien. Deze waarnemingen waren zo pijnlijk dat je van je psychisch afweersysteem een gedachte kreeg om de pijn niet te hoeven voelen. Dat zijn in je volwassen leven je overtuigingen die je over jezelf hebt en je omlaag halen en vast houden. Allemaal opgebouwd in je kindertijd. Toen waren er geen keuzes. Maar nu ben je volwassen en heb je altijd een keuze en de wereld ligt voor je open. Maar waarom is het zo moeilijk om voor jezelf te kiezen?
Laten we eens een voorbeeld gebruiken. Je bent een noodhulpvliegtuig vol met bagage. De bagage kun je symbolisch zien voor je overtuigingen die je over jezelf hebt. Je vliegt maar rondjes en je hebt geen idee waar je moet landen. Of nog erger je blijft aan de grond. Volledig geïdentificeerd met je eigen verhaal en slachtoffer van wat jou allemaal is aangedaan. Maar hoe zou het zijn als je steeds een pakketje ( overtuiging over jezelf) uit je vliegtuig zal gooien. Je gaat verantwoordelijkheid nemen voor je geluk. Je wordt steeds lichter en kan steeds beter omhoog stijgen. Je vliegt een tijdje rond om je koers te bepalen en komt terug aan bodem. Je hebt jezelf geheeld en hebt nu voor ogen waar je heen wil. Niemand kan jou nog van de wijs brengen. Je hebt ontdekt wie je in waarheid bent en je bent intens gelukkig. Je reis was prachtig en je pakt je normale werkzaamheden op maar dan als nieuwe versie. En dan gebeurd het volgende. Je zal terug moeten naar je vliegtuig om een dikke sterke leren pilotenjas op te halen en het liefst ook nog een helm. Je zult hem hard nodig zijn want nu jij jezelf hebt terug gevonden en geheeld hebt wordt jij een enorme spiegel voor je omgeving. Ze zien dat je veranderd bent. En dat betekent dat jij een symbool gaat worden voor hun eigen binnenwereld. Hun oude pijn gaan ze op jou projecteren en je gaat gekwetst worden. Soms zelf heel erg. Je bent symbool voor hun eigen zelfhaat en tekortkomingen en beperkingen. Het zijn mensen die nog niet gevlogen hebben, maar nog aan de grond staan. Ze zijn nog niet klaar om te gaan vliegen of om op te gaan stijgen. Misschien wel nooit. Je moet een sterke huid hebben ( in dit geval leren jas ) om bij jezelf te blijven. Je krijgt te maken met haat, jaloezie, afgunst, minachting enz. De lijst is lang.
Het mooie nieuws is dat het niets met jou te maken heeft, maar alles zegt over de ander. Het is hun binnenwereld. Hun geschreven verhaal. En daar ben jij niet verantwoordelijk voor. Wel voor je eigen geluk. Dan kom je op een moment dat je de jas uit gaat trekken en je helm af gaat doen. Je hebt het niet meer nodig. Je bent nu zo sterk en hebt jezelf zo lief dat je mensen los durft te laten. Mensen die jou niet meer dienen en die jou omlaag halen en jou niet respecteren en graag veroordelen. Ze zijn nog niet klaar om van jou te houden. Dit alles omdat ze niet van zichzelf houden. Ze mogen eerst zelf gaan vliegen. Blijf jezelf altijd trouw wat mensen ook van je vinden. Uiteindelijk zal je een groot voorbeeld zijn van licht en liefde. Precies wat de wereld zo nodig heeft!
Een warme en bemoedigende groet van intu-irene